Politieke partijen zijn uit, bewegingen zijn hot. Een politieke partij doet zich tegenwoordig het liefst voor als zogenaamd flitsende beweging. Geen saaie partijbijeenkomsten vol baantjesjagers, vergadertijgers of complex debat, maar festivals en single issues. GroenLinks heeft haar meetups en Kantinetour voor niet-leden sympathisanten. De SP kent een schaduworganisatie ‘Tijd voor Rechtvaardigheid’ waar je ‘Vriend voor Rechtvaardigheid’ kan worden. Tekenend: ook de nieuwe CDA-voorzitter Rutger Ploum verklaarde het CDA ‘weer te willen laten bruisen door de partij kenmerken van een beweging te geven’.
We leven in een spannende overgangstijd. Het voelt minder saai en onbeweeglijk aan als, pakweg, tien jaar geleden. Toen werd er hardop geklaagd: waar blijft het politiek engagement, met name van de jongere generaties? Wat zijn die stil en passief! Dat horen we nu nergens meer.
